Hoe vaak wordt deze zin gebruikt: “Wij zetten de omgeving centraal”? Een afgeleide van “de kiezer bepaalt”. Mooie idealen maar wat betekent dat in de praktijk? En hoe blijft het niet bij woorden, maar worden het ook daden?
Van opdrachtgever tot opdrachtnemer, van overheid tot aannemer. Regelmatig spreek ik professionals die met omgevingsmanagement bezig zijn. En jaarlijks kijk ik altijd uit naar de Landelijke Omgevingsmanagementdag, een dag met veel gelijkgezinden en professionals in het vakgebied omgevingsmanagement. En iedereen is ervan overtuigd, de omgeving van een project of beleidsvraagstuk is belangrijk en moet serieus genomen worden. Maar waarom wordt omgevingsmanagement buiten dit vakgebied dan vaak als een secundair proces gezien? Waarom wordt het opgenomen als een geschatte stelpost in een aanbesteding? Waarom wordt er na gunning als eerste daarop bezuinigd? Waarom, als de omgeving zo belangrijk is en centraal gezet wordt, moet een omgevingsmanager zijn of haar werk nog doen met hulpmiddelen die het werk niet ondersteunen?
Een tekenaar en/of ontwerper heeft bijvoorbeeld AutoCad. De project- en contractmanager hebben Relatics, allemaal ondersteuning in het specifieke werk. Maar van omgevingsmanagers verwachten we meer dan technische kennis, we verwachten dat zij in staat zijn de vraag achter de vraag te achterhalen en dat zij in een vroeg stadium al “naar buiten gaan” om input op te halen voor de plannen vanuit de projectomgeving. Om consensus te creëren waardoor de risico’s van het project verkleind worden en beheersbaar blijven. Daar zijn competenties voor nodig die niet standaard in de traditionele projectteams aanwezig waren. Daar is een ander type mens voor nodig, een type mens dat anders denkt en op een andere manier overzicht wil behouden. Niet op een post-it briefje, in Excel of in een “technisch” programma, waarin toch voornamelijk de eindresultaten van het gehele OM-proces worden vastgelegd.
En het is begrijpelijk, onze wereld is technisch en juridisch, maar de omgeving is juist een onderwerp binnen ieder ruimtelijk vraagstuk waar juist geen directe invloed op uit te oefenen is. Als omgevingsmanagement echt volwassen of serieus genomen wilt worden in het projectteam, dan moet zij ook gefaciliteerd worden met een werksystematiek die het gehele werkproces ondersteunt. Waarbij de gebruiksvriendelijkheid ook past bij het type mens en de werkzaamheden tijdens het gehele proces. Waarin makkelijk verbanden gelegd kunnen worden, snel strategieën inzichtelijk worden vanuit de gangbare analyses binnen het vakgebied, prioriteiten direct in beeld komen, geen onnodige tijd verloren gaat aan lijstjes met adressen en bovenal: waarin stakeholdermanagement, risico’s in conditionering en communicatie van A tot Z inzichtelijk, herleidbaar en te monitoren zijn.
Kortom: Hoewel het wel vaak als uitdrukking gebruikt wordt, wordt nog maar al te vaak binnen organisaties omgevingsmanagement, dus de omgeving niet genoeg centraal gezet. Deze zou juist als primair proces gezien moeten worden en als dusdanig ondersteund en beoordeeld. Want het is in die omgeving waar risico’s die niet goed in beeld zijn, het meeste geld kosten in een project.
Hoe helpt Dialog?
De betrokkenheid in en veeleisendheid aan de leefomgeving zal alleen maar toenemen. Het aantal belanghebbenden wordt groter en de materie rond omgevingsmanagement complexer waardoor de hoeveelheid input toeneemt. Wat op zijn beurt zal leiden tot een hogere administratielast. Dit is waar Dialog om de hoek komt kijken.
Dialog is het meest complete softwareplatform voor omgevingsmanagers dat jou gaat helpen bij het inzichtelijk maken van alle stakeholders rondom een project. Partners, gemeenten, burgers en ondernemers: al hun issues, belangen en eisen worden in Dialog overzichtelijk bijgehouden. Zo maak je niet alleen snel een analyse, maar kom je ook tot een toepasbare strategie voor je stakeholder-, participatie- en communicatieplan.